geschreven door Amavee
Hoe is het toch mogelijk dat ik altijd moet afkicken als ik weer op een Africa Night ben geweest. Wat trekt mij daar zo aan en houd mij elke maand weer in z’n ban! En duurt het echt een hele tijd voor ik het een beetje van me af kan zetten. Is het de muziek, de warme sfeer, de vrolijke en blije gezichten van de mensen of vind ik het zo fijn om mijn bekenden na een maand weer daar tegen te komen? Ben ik nieuwsgierig wat de avond mij gaat brengen, welke nieuwe mensen ik ga ontmoeten en de spanning die daar altijd omheen hangt! Ik denk voor mij het laatste op een -gedeelde- eerste plaats! Samen met de muziek en sfeer toch wel.
Dit klinkt nu net of ik zit te springen om nieuwe contacten te leggen. Nou,niets is minder waar. Mijn leven is rijk gevuld met mensen van allerlei pluimage, aardige, lieve en leuke en spannende mensen waar ik graag mee omga. Regelmatig komen er nieuwe mannen en vrouwen bij, die duiken zo maar op uit het niets en mengen zich geruisloos tussen de bestaande clan! Soms denk ik weleens; kan ik iedereen genoeg aandacht geven maar gek genoeg regelt het zich vanzelf want waar er nieuwe contacten ontstaan, vallen er ook weer af!
Soms loopt iemand een poosje mee in je leven (en vice versa) en verdwijnt dan stilzwijgend weer uit je systeem. Het gaat n.l. vanzelf en ik hoef daar niets aan te doen gelukkig. Hoef niemand af te schrijven of te melden dat ik niet meer met iemand om wil gaan. Hoewel, om het proces soms te versnellen heb ik weleens aangegeven dat onze ‘vriendschap’ voor mij niet genoeg in huis had om bevriend te blijven. Ik ben nogal selectief daarin en vind ook dat ik dat mag zijn! Mijn vrienden zijn er n.l. om als vrienden mee om te gaan en schort er het nodige aan dan wordt het al moeilijker om het goed te houden. De ‘afgewezen’ vriend vindt dat niet altijd terecht. Heeft er weinig tot geen begrip voor en sputtert en pruttelt nog wat. Nu moet je bij mij wel van goede huize komen om dan toch te blijven! Ik laat hem/haar sputteren maar heb altijd een goede reden om iemand ‘af te wijzen’ en ervoor te kiezen de vriendschap te beëindigen. Tja. Het gaat niet altijd zoals we zouden willen! Gek genoeg is het mijzelf nog nooit overkomen dat ik werd “afgeserveerd”!! Zou weleens goed zijn misschien, dan weet ook ik hoe dat voelt.
Of er is de herkenning; het kan gebeuren dat je iemand voor het eerst ontmoet en voelt dat het oké is. Een soort van thuiskomen bij een bekende. Ik kom het soms tegen en ben dan altijd weer verbaasd hoe zoiets mogelijk is. Ik had het kortgeleden nog. Ik had een date met een man, alleen contact gehad via de mail en ineens stonden wij tegenover elkaar te kijken wie nu wel die ander was. Het voelde waanzinnig vertrouwd vanaf het eerste moment en binnen twee minuten liepen wij hand in hand om een supergezellige dag samen te hebben. Het liep als een trein, zo makkelijk en ongedwongen! Dat vind ik heel bijzonder. Of we elkaar al tijden kenden, zelfs de geuren waren niet vreemd; wonderlijk en heerlijk! De dag werd ontzettend fijn ingevuld door ons beiden en heeft al tot een vervolgafspraak geleid. Ik ben erg benieuwd! Het geluksgevoel over die bijzondere kennismaking is er nog steeds. Dat zijn toch kleine wonderen.
Ik kwam op Africa Night een bekende tegen die ik kortgeleden nog gezien had, het was leuk hem nu voor het eerst op onze avond te zien en naar mijn idee heeft hij genoten als ik naar zijn blije ogen en lach kijk op een van de foto’s! Dus weer een enthousiaste gegadigde die vast en zeker zijn gezicht nog wel eens gaat laten zien daar.
Ook had ik het weer getroffen met de dansmannen, muzikaal en ritmisch zoals ik het zo graag heb! Maar ook weer de vraag naar mijn telefoonnummer wat ik een vorige keer al niet wilde geven (om wat voor reden dan ook). Ik denk weleens dat iemand denkt: als ik nu maar lang genoeg aanhoud dan geeft ze het wel een keer! Tja misschien wel maar misschien ook wel niet!! Toch hangt daar vaak wel wat spanning omheen. Het eerste contact, oogcontact of anders, de herkenning; hé leuk dat jij er ook bent, hoe gaat het met jou..wil je met me dansen. Dan samen de vloer op, je houding aannemen hoe je graag met de persoon wilt dansen, arm om zijn nek zodat jij als vrouw de houding kunt bepalen. Naar de muziek luisteren en wachten totdat hij aangeeft wat er gedaan gaat worden. Ogen dicht als de muziek dat vraagt en genieten. Van de muziek, het samen over de vloer zweven, genieten van hem, van jezelf, van samen.
Je voelt af en toe zijn gezicht langs het jouwe gaan, zachte wangen tegen elkaar met soms het prikken van haartjes wat een kriebelig effect kan hebben. Of je voelt een paar lippen op de jouwe voordat je er op bedacht bent en wordt het wat warmer in de ruimte vermengt het zweet zich ook nog weleens. En het is vaak warm daar! Dus is het soms nodig om richting toilet te verdwijnen. Dat is trouwens makkelijker gezegd dan gedaan om daar aan te komen. Een (andere) oude bekende van mij stond langs de kant die mij aan de arm trok. He wacht! Leuk even praten en toen een dansje met mijn toch al warme hoofd. Ook daar weer die wonderlijke spanning. Een andere geur, een mond en lijf weer erg dichtbij. Andere sterke armen, warme lieve handen. Een andere man, een man die mij ook leuk vindt, een man die mijn telefoonnummer wil hebben. Tja…..
De verliezers. Ook zijn er mannen die telkens te laat zijn om jou te pakken te krijgen, die dan met een sneue trek om de mond kijken als je weer voorbij danst met iemand die hun voor was. Vervolgens hun schouders ophalen en bij de volgende dans startklaar staan en nogmaals niet snel genoeg zijn! Dat vind ik weleens jammer en beloof mezelf (aardig als ik kan zijn) dat ik hun richting op kijk als ik zelf aan de kant sta en er een nieuw nummer door Le General wordt opgezet. Maar voordat ik soms de dansvloer over ben tussen de drukte daar word ik alweer gegrepen en vastgehouden in weer een paar nieuwe armen. Ik ben dus te laat bij de ‘verliezer”!! Los worstelen heeft geen zin, zijn armen zijn gespierd en houden mij stevig vast. Mezelf overgeven is dan vaak het beste dus geniet ik eerst weer van deze dans en nieuwe man.
Grappig is dat de ‘verliezer’ een volgende keer weer hetzelfde doet. Hij blijft aardig en houdt in de gaten of ik vrij ben, dan slaat hij toe en heeft zijn zin. Ik geniet telkens weer van de geweldige energie die het geeft om samen met iemand iets moois neer te zetten. Of iets fijns wat je samen doet, de spanning delen zonder woorden. Het gevoel van elkaar willen bezitten voor de tijd dat een muzieknummer duurt. Ik zeg weleens dat je met dansen een relatie hebt van een paar minuten. Eigenlijk zolang het nummer duurt kan het een warme liefdevolle relatie zijn met alles d’rop en d’raan! En na die paar minuten is het voorbij. Dan gaan we op naar de volgende relatie! Ff naar de volgende Africa Night op 19 juli.
Het was als altijd weer een feest gemaakt door ons allemaal, ik heb 200% genoten! Ik hoop jullie ook.
