geschreven door Assepoester
Ik zou best een player willen zijn, een vlinder die van bloem tot bloem gaat zonder moeite, zonder binding, zonder kleerscheuren. Maar het zit niet echt in mijn aard. Na jaren van single zijn kom ik best wel eens in de verleiding om een mooie sterke warme man mee naar huis te nemen, maar ik zie op tegen het vervolg. Als ik eenmaal ‘ja’ heb gezegd, kan ik daarna m’n ‘nee’ vaak niet meer terugvinden. Ik hecht me te snel aan mensen om een player te kunnen zijn. En heb teveel meegemaakt om me zomaar weer te hechten. Dus kies ik voor het beste van 2 werelden: ik geniet intens van het dansen, knuffelen en flirten met de mannen op Africa Night, maar ik zie t als een uitdaging om niet verliefd te worden en me niet te laten verleiden, dus aan t eind van t feest ga ik als assepoester braaf in m’n upje in m’n eigen koets weer naar huis, om solo in te slapen met een big smile op m’n gezicht en de hele volgende dag nog verzaligd na te soezen van the night before…
Ook deze midzomernacht is weer een en al Big Smile om op terug te kijken. Het is genieten om mensen te ontmoeten, knal goeie muziek te horen, te dansen, anderen te zien dansen, en de bonte mengeling van mensen zo’n plezier te zien hebben met elkaar. De afdeling Vlaanderen laat mooie, grappige en fantasievolle dingen zien, en even later vormt zich elders op de dansvloer een kring waarin op z’n traditioneel Afrikaans gedanst wordt – om beurten springen mensen in het midden terwijl de rest er klappend omheen staat. Eén vrouw danst zelfs ‘coupé décalé’! Wow. Dat heb ik tot nu toe alleen op Youtube gezien.
Een lange magere jongen met een enorme bos rasta haar komt langs en trekt me de dansvloer op. Heeft hij nou een pruik op? Zijn wijnglas houden we met z’n tweeën vast tijdens de dans. Of ik een slokje wil. Nou vooruit. Het is whiskey. Proest. Later komen we elkaar weer tegen. Hij vraagt “Ken jij mij?” – “Nee” – “Maar je gaat me léren kennen!” zegt hij veelbelovend. Als “Three little birds” van Bob Marley gedraaid wordt klinkt het refrein uit vele kelen – DJ Le General draait af en toe de muziek weg zodat we onszelf kunnen horen zingen “Don’t worry – ’bout a thing – ’cause every little thing – ’s gonna be alright!” Helemaal geweldig. De eerste keer dat ik hier was, vroeg ik “One love One heart” van Bob M. aan. En tot mijn grote verrassing zong iedereen het luidkeels mee! Wow, dat overtrof mijn stoutste dromen. Ik was ontroerd, dit voelde als thuiskomen.
Het feest is al een tijd in volle gang als ik op weg naar de WC ineens omhelsd word door een beer van een man. Zonder zonnebril en gouden ketting had ik deze bodybuilder niet meteen herkend, maar als t kwartje valt weet ik ook alles weer. Bij onze 1e ontmoeting had hij na 5 minuten mijn telefoonnummer al te pakken, iets wat me nu nog steeds verbaast. Eén moment van onoplettendheid mijnerzijds en tsjakka! Godzijdank heeft hij er nog geen gebruik van gemaakt. Het blijft verbazend hoe snel en handig sommige mannen binnen enkele minuten weten uit te vissen of je single bent – om vervolgens zichzelf aan te bieden. Beer deed het anders: hij begon een hele reeks van z’n vrienden bij mij aan te prijzen – hij wist zeker dat hij me kon koppelen aan een lieve serieuze en bovendien monogame man! Ja deuh!
Toen ik liet merken dat ik daar absoluut niet voor open stond, begon hij mij zelf het hof te maken. Hoe harder ik protesteerde, des te enthousiaster werd hij: “Jij bent moeilijk! Daar hou ik van!” – “Oh ja waarom?” – “Ik ben zelf ook moeilijk!”… Wat ik graag wilde geloven maar wat mijn interesse in hem nou niet bepaald deed toenemen… Toch ben ik bevattelijk voor de magie van het spel. Het is een lekker gevoel als iemand zo duidelijk laat merken dat hij je wil, ook al is dat een illusie. Dat kun je immers na 3 seconden nog niet echt serieus vaststellen…
Beer zegt dat hij m’n telefoonnummer nog steeds heeft en dat hij me nu echt gaat bellen.Ik roep “Nee doe het niet doe het niet gooi weg dat nummer, ik wil het niet, het is een vergissing!” maar hij heeft er alleen maar dikke pret om en steekt mij daarmee aan. Ik vraag hem of hij zijn emmer vol goeie serieuze betrouwbare mannen bij zich heeft. Hij lacht onbedaarlijk. We dansen, los, en close, weer los, en dan steeds closer. De zachtheid waarmee deze stoere bonk me aanraakt, de tederheid van zijn gebaren, raakt me. Ik voel zijn kracht en warmte en beetje bij beetje geef ik me gewonnen.
Oh sweet sweet, de magie van dans en aanraking. Eén dans lang sluit ik m’n ogen en laat me meevoeren. Eén dans lang voel ik de verleiding om alles te vergeten, al mijn reserves overboord te gooien, niets meer te weten dan dit moment, hier en nu, en de verrukkelijke zaligheid van zijn omhelzing. Eén dans lang is het niet moeilijk, mijn verstand op vakantie te sturen. Het is dat ik weet, dat ik daarna ook altijd weer wakker word. En dat ik dan toch liever weer alleen ben. Al is t maar uit zelfbescherming. Toch……….?
